خیلی بامزه بود، گفتم توام ببینی!

انتشار و بازنشر تصاویر کودکان در فضای مجازی از موضوعاتی است که در 10 سال گذشته با روندی افزایشی مواجه بوده است؛ روندی که شیب آن حتی در یکی دو سال اخیر افزایشی تر شده و در سایه نبود قوانین بازدارنده و مشخص، - به نظر می رسد راه قله را در پیش گرفته باشد؛ هرچند که نمی توان از سایر متغیرها از جمله فرهنگسازی در این زمینه چشم پوشی کرد.

به گزارش ایسنا، منتشر کنندگان و بازنشر دهندگان این تصاویر هم اضلاع دیگر این مثلث هستند.

مثلثی که گاهی با اهداف از پیش تعیین شده برای کسب درآمد و توجه و گاهی از سر ناآگاهی تشکیل می شود.

در این زمینه ایسنا تاکنون طی دو گزارش به موضوع چالش های قانونی و والدینی که با اهداف مشخص، فرزند خود را تبدیل به کودک کار مجازی می کنند پرداخته است، اما آیا تنها والدین در انتشار تصاویر کودکان مقصر هستند؟ بیشتر بخوانید: با آغاز 7 سالگی، مدرسه به خانه دوم کودکان تبدیل می شود؛ نخستین مکان پس از خانه که کودک، زمانی نسبتا طولانی را در آنجا و در میان گروه همسالان خود می گذراند؛ بنابراین شیطنت ها و بازیگوشی هایش در این موقعیت بیشتر می شود.

نمودی از دنیای کودکانه او که گاهی دستمایه تولد محتوا توسط کادر مدرسه و گاهی بهانه ای برای گرفتن فیلم های یواشکی از کودک و انتشار آن در فضای مجازی می شود.