من «محمدعلی» هستم

همان قدر که روی رینگ و هنگام مسابقه مغرور بود، رجز می خواند و بد می گفت، میان مردم، فروتن و دوست داشتنی بود.

فریادهای بی شمارش هنگام مسابقه و مشت های سریع، - سنگین و مرگبارش انگار باز شدن بغض چند صد ساله سیاهان آمریکا از تبعیض نژادی بود که بی امان می بارید.

این تنها ما مسلمان ها نبودیم که به خاطر محمدعلی شدن دوستش داشتیم.

مردم گوشه و کنار دنیا روحیه جنگندگی و عدالت خواهی اش را دوست داشتند.

به گزارش ایسنا، گزارش روزنامه قدس با عنوان من محمدعلی هستم، نگاهی به زندگی و شخصیت سیاسی- اجتماعی کلی است که در ادامه می توانید بخوانید: سلبریتی نماها یا حتی خود سلبریتی های امروزی باید زندگی و زمانه افرادی مثل محمدعلی کلی را بارها و بارها مرور کنند تا متوجه شوند برای تبدیل شدن به چهره محبوب مردم گوشه و کنار جهان، برای اینکه شهرت نه، بلکه محبوبیتت از قلب آمریکا تا کوچه پسکوچه های خاورمیانه، تا خیابان های شهری در شرق دور، تا کلبه های سیاه پوستان ساکن آفریقا و.

را درنوردد، تنها خواستن و اراده کردن کافی نیست.

مثل پروانه سال های اوایل دهه 50 بود.

بزرگ ترها را نمی دانم اما من که هنوز 10 سالم کامل نشده بود، دقیقاً نمی دانستنم عشق و علاقه به محمدعلی از کجا سروکله اش توی زندگی ام پیدا شد.