حمایت از «حقوق مالکیت فکری» در سایه قوانین پراکنده

حقوق «مالکیت فکری» در بخش ادبی و هنری حقوق ناشی از خلاقیت هایی است که قانون گذار به پدیدآورنده یک اثر اعطا می کند تا ضمن حفظ حقوق فرد، برای او مزیت هایی را هم به همراه آورد.

- حقوق مالکیت فکری در بخش ادبی و هنری حقوق ناشی از خلاقیت هایی است که قانون گذار به پدیدآورنده یک اثر اعطا می کند تا ضمن حفظ حقوق فرد، برای او مزیت هایی را هم به همراه آورد.

با این وجود در یک قرن گذشته روند شکل گیری قانونی برای احقاق این حق در ایران با فراز و نشیب های متعددی همراه بوده است.

به گزارش ایسنا، نخستین حلقه شکل گیری قانونی برای حفاظت از مالکیت فکری و معنوی در جهان مربوط به سال 1709 میلادی در کشور فرانسه است.

پیش از این تاریخ، هیچ قاعده ای در رابطه با حق مولف وجود نداشت و به همین دلیل احقاق حق تنها در حد گلایه و شکوه باقی می ماند.

در واقع فردی سال های طولانی از عمر خود را صرف خلق اثری می کرد که در نهایت با فراگیر شدن آن در میان جوامع، هم به سختی می توانست اثبات کند که خالق اثر بوده است و هم نمی توانست با استفاده از آن اثر، آورده مادی داشته باشد.

در عین حال به دنبال همین موضوع، چیزی تحت عنوان پیگرد قانونیِ تالیف آثار نامناسب هم وجود نداشت.

یک معاهده بین المللی که ایران عضو آن نیست! پس از آن معاهده برن برای حمایت از پدید آورندگان آثار ادبی و هنری از سال 1887