یک عمل جراحی خاص با ناخن گیر!

«مگر الکیه پسرجان!؟ اتاق عمل، دکتر و بیمارستان می خواد.

» خیلی پیله شده بود و من گفتم: «اگر اتفاقی برایت افتاد چکار کنیم؟» گفت: «هیچ مشکلی پیش نمیاد» منم با دو نفر کمکی رضا را کف سالن سرد درازکش کردیم.

- گفتم : مگر الکیه پسرجان!؟ اتاق عمل، دکتر و بیمارستان می خواد.

خیلی پیله شده بود و من گفتم: اگر اتفاقی برایت افتاد چکار کنیم؟ گفت: هیچ مشکلی پیش نمیاد منم با دو نفر کمکی رضا را کف سالن سرد درازکش کردیم.

به گزارش ایسنا، عباس علی مومنی از آزادگان اسارتگاه تکریت 11 دوران هشت سال دفاع مقدس در خاطره ای روایت می کند: دوره اسارت به خودی خود سخت بود، اما وقتی اسرا شرایط جسمی مساعدی نداشتند و مجروح جنگی هم بودند، سختی اسارت برایشان چند برابر می شد.

یکی از بچه های استان فارس به نام رضا توحیدی از ناحیه کمر، نزدیک نخاع سه ترکش ریز، خورده بود.

روزها در سلول باز می شد ولی بیرون رفتن از سالن ممنوع بود.

من یک گوشه سالن نشسته بودم و دور از دید بقیه، شپش می گرفتم! رضا روبروی من نشسته بود و از ناخن گیر داخل جیب من خبر داشت.

او می دانست که من تخریبچی هستم و ناخن گیر برای قطع سیم تله مین ها بخ کار می رود.

رضا آمد کنارم و گفت: چکار می کنی؟ گفتم: بعثی ها وارد لباس هایم شده اند! دارم یکی یکی شکارشان می کنم.