اعتیاد به قمار و نارضایتی از زندگی روزمره

  وقتی هر روز که می گذرد زندگی روزمره برای شمار بیشتری از مردمان فهم ناپذیر تر می شود  ومدیریت جامعه هم اعتنای درخوری به ضرورت آسان سازی زندگی روزه شهروندان نشان نمی دهد، - چگونه می توان این انتظار را در دل پروراند که اعتیاد به قمار و هر اعتیادی  را می شود فقط با ماده قانون های جزایی و پلیس و برخورد های قهری و بگیر و ببند از میان برد؟    عصر ایران؛ مهدی مالمیر- سال ها پیش، نگارنده این یادداشت در دوران دانشجویی در یکی از بازارهای مشهور تهران مشغول به کار شد.

وقت چندانی نگذشت تا نگارنده با کاسبان و شاگرد مغازه ها و حساب دار ها و اغذیه فروش های راسته بازار آشنایی به هم زد و طرف سلام و علیک قرار گرفت.

    حالا از میان آن همه آدم  و کاراکتر جوراجور، تصویر محو و شکسته ای از چهره همکاران سابق به یادم مانده و به بیشتر خاطره ها باد و بورانِ نسیان گزند رسانده و از لوح ضمیر نویسنده این سطور پاک شده اند جز، خاطره مردی تقریبا میان سال، سپید مو وموقر که شاگرد مغازه بود و   صبح ها دیر تر از همه ( نزدیک های ظهر) به سرکار می آمد.

   او در طول روز جلوی مغازه می نشست و سیگار نامرغوبی دود می کرد و به رو به رویش زُل می زد و کام های سنگین از سیگارش می گرفت.