چرا شادترین شاعر ایران سال ها نادیده گرفته شد؟

محمدعلی اسلامی ندوشن با یاد کردن از سعدی به عتوان شادترین شاعر ایران، سال ها پیش این پرسش را مطرح کرده که چه شد او طی 700 سال، حاضرترین فرد در متن جامعه ایران بود و چه شد که طی 50 سال آن طور که می بایست، - محمدعلی اسلامی ندوشن با یاد کردن از سعدی به عتوان شادترین شاعر ایران، سال ها پیش این پرسش را مطرح کرده که چه شد او طی 700 سال، حاضرترین فرد در متن جامعه ایران بود و چه شد که طی 50 سال آن طور که می بایست، به مقام او توجه نشد؟ به گزارش ایسنا، محمدعلی اسلامی ندوشن متولد 1304 در ندوشن یزد بود که برای دیدار با فرزندانش به کانادا رفت و بعد به خاطر عوارض کهولت سن و کرونا آن جا ماندگار شد و پنجم اردیبهشت سال 1401 چشم از دنیا فروبست و خانواده پیکرش را همان جا به امانت به خاک سپردند تا در فرصت مناسب، طبق وصیت خودش به ایران برگردد و در نیشابور در جوار آرامگاه عطار و خیام آرام گیرد؛ هرچند زادگاهش یزد بود و از ندوشن برخاسته بود.

پیکر اسلامی ندوشن 28 آبان 1402 به ایران بازگشت و بعد از تشییع در دانشگاه تهران، یزد و نیشابور در خانه ابدی اش آرام گرفت.

این نویسنده و پژوهشگر دانش آموخته حقوق بین الملل از فرانسه بود و استاد پیشین دانشگاه تهران، که علاوه بر درس های حقوقی، به تدریس نقد ادبی، سخن سنجی و ادبیات تطبیقی نیز می پرداخت.