فرهاد قائمیان؛ از بازی در نقش حرّ تا خادمی امام رضا (ع)

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، فرهاد قائمیان را دوستداران سینما با هیوا شناختند.

رزمنده شوخ و شنگ و بیش فعالی که همه را شاد می کرد.

- تاکنون هنوز نویسنده و کارگردانی به مانند رسول ملاقلی پور نتوانسته ظرفیت های پیدا و پنهان فرهاد قائمیان را به تمامیت اثر خود سنجاق کرده و اعتبار ذاتی کار خود را به این واسطه بالا بکشد؛ هنوز پتانسیل های بسیاری در این تفکر نهفته است.

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، فرهاد قائمیان را دوستداران سینما با هیوا شناختند.

رزمنده شوخ و شنگ و بیش فعالی که همه را شاد می کرد.

این بازی، وی را تا نامزد شدن در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل مرد جشنواره فجر بالا کشید.

قائمیان یک سال بعد با بازی در یکی از اپیزود های نسل سوخته، موقعیت خود را تثبیت کرد، اما گل طلایی را در قارچ سمی زد؛ فیلمی که در نقش مکمل، با جمشید هاشم پور همبازی شد و توانست توانمندی خیره کننده ای از خود به منصه ظهور برساند.

قائمیان در قارچ سمی، شاکله و ساختار اجرای خود را به سینمای ایران تحمیل کرد.

نقشی که علاوه بر هیجانات بیرونی، یک فطرت درونی را نیز نشانه گرفته بود و قائمیان، به شکلی متحیرانه، از عهده آن نقش برآمد.

علی الخصوص در سکانس قایق که قائمیان، به تنهایی، نه تن ها این سکانس را در سینمای ایران جاودانه کرد بلکه همان جا، خود را