ملک الشعراء حکیم شفایی، ادیب و پزشک نام آور اصفهانی

حکیم شفایی، ادیب و پزشک نامدار اصفهانی در عصر صفوی بود که در علوم مختلف تبحر داشت.

در کنار پزشکی، ادیبی برجسته نیز بود که دیوان شعری از خود به جای گذاشته است.

- ایسنا/اصفهان حکیم شفایی، ادیب و پزشک نامدار اصفهانی در عصر صفوی بود که در علوم مختلف تبحر داشت.

در کنار پزشکی، ادیبی برجسته نیز بود که دیوان شعری از خود به جای گذاشته است.

این ادیب اصفهانی به ملک الشعرای زمانه خود ملقب است.

شرف الدین حسن حکیم شفایی اصفهانی از طبیبان بنام عصر صفوی بود که توانست به دربار شاه عباس راه یابد و پزشک مخصوص او شود.

از سوی دیگر، او شاعری نکنه سنج نیز به شمار می رفت.

این پزشکِ شاعر در سرودن، متأثر از بزرگانی چون حافظ شیرازی بود که در دیوانش هم بازتاب یافته است: شفایی در کنار زنده رودم دل همی خواهد، کنار آب رکناباد و گلگشت مصلا را .

مهم تر از آن، تأثیر وی بر شاعران روزگارش بود تا جایی که او را معروف ترین استاد شعر صائب تبریزی می دانند؛ صائبی که درباره اش سرود: در اصفهان که به دردِ سخن رسد صائب؟ کنون که نبض شناسِ سخن شفایی نیست لطفعلی بنان، مصحح دیوان شفایی اصفهانی (نشر اداره ارشاد اسلامی، 1362)، بحث مفصلی درباره شعرِ این پزشک نامدار دارد؛ پزشک و شاعری که به گفته بنان کمتر کسی او را می شناسد و مجهول القدر و ناشناخته است.