امروز، روز شیراز؛ شهر شعر و هنر و حافظ/ شهرها همه بازند و شیراز، شهباز

برای خلاصی از باستان گرایی به مثابه ستایش ایرانیتی انتزاعی و نمایشی، باید به شناخت و ستایش شهرها پرداخت.

هر شهر پنجره ای است به شناخت ایران.

- آنچه کریمخان را ستایش برانگیز کرد مردمداری، دادگری و سخاوتش نسبت به زیردستانش بود.

از سخاوتمندی کریمخان بسیار گفته اند.

در رستم التواریخ آمده است که وقتی کریمخان جایی را که فتح می کرد غارت نمی کرد و می کوشید حقوق سربازانش را بدهد.

وقتی دیوار شهر شیراز را دوازده هزار کارگر می ساختند، هنگام حفاری سکه های اشرفی فراوانی یافت شد.

او به جای مصادره سکه ها و به جیب زدن آن (به نام دولت و به کام خود)، سکه ها را میان همان کارگران تقسیم کرد.

    شیراز در دوره ای شهره به مکتب نگارگری بود و در دورانی مشهور به دارالعلم.

در دوران عضدالدوله دیلمی، چنان کتابخانه بزرگی داشت که از همه علوم و فرهنگ آن روز نشانی از ان می شد جست و گواهی از جایگاه شیراز در تاریخ فرهنگ ایران دارد.

صنعت کتاب سازی و کتاب آرایی از صنایع تاریخی این شهر بوده است.

از همین رو، سعدی در حق شیراز گفته است: چه شام و چه مصر و چه بّر و چه بحر؛ همه روستایند و شیراز شهر.

  تعیین روزی به نام شهری را باید غنیمت شمرد برای شناخت و ستایش شهرها و توجه به توسعه آنها مبتنی بر طبیعت و سرشت تاریخی شان.