چرا شادترین شاعر ایران سال ها نادیده گرفته شد؟

 همزمان با سالروز درگذشت محمدعلی اسلامی ندوشن در اردیبهشت که با نام سعدی گره خورده و در هفته بزرگداشت این شاعر قرار داریم، بخش هایی از  جستار او را درباره سعدی که در کتاب «چهار سخنگوی وجدان ایرانی» (چاپ سوم - 1380) منتشر شده است می خوانیم.

-  همزمان با سالروز درگذشت محمدعلی اسلامی ندوشن در اردیبهشت که با نام سعدی گره خورده و در هفته بزرگداشت این شاعر قرار داریم، بخش هایی از  جستار او را درباره سعدی که در کتاب  چهار سخنگوی وجدان ایرانی (چاپ سوم - 1380) منتشر شده است می خوانیم.

محمدعلی اسلامی ندوشن با یاد کردن از سعدی به عتوان شادترین شاعر ایران، سال ها پیش این پرسش را مطرح کرده که چه شد او طی 700 سال، حاضرترین فرد در متن جامعه ایران بود و چه شد که طی 50 سال آن طور که می بایست، به مقام او توجه نشد؟ به گزارش ایسنا، محمدعلی اسلامی ندوشن متولد 1304 در ندوشن یزد بود که  برای دیدار با فرزندانش به کانادا رفت و بعد به خاطر عوارض کهولت سن و کرونا آن جا ماندگار شد و پنجم اردیبهشت سال 1401 چشم از دنیا فروبست و خانواده پیکرش را همان جا به امانت به خاک سپردند تا در فرصت مناسب، طبق وصیت خودش به ایران برگردد و در نیشابور در جوار آرامگاه عطار و خیام آرام گیرد؛ هرچند زادگاهش یزد بود و از ندوشن برخاسته بود.