غزل سعدی: عاشقانه یا عارفانه؟

سعدی در غزل هنرمند است، هنرمندی که به جامه زیبا و هنرمندانه و خوش پرداخت همانقدر بها می دهد که به تن خود.

برای سعدی، زیبایی شعر هم به خودی خود جزء تجربه کلی جمال است.

- به گزارش ایسنا، همزمان با روز بزرگداشت سعدی (اول اردیبهشت ) مروری داریم بر بخش هایی از مقاله سعید حمیدیان با عنوان غزل سعدی: عاشقانه یا عارفانه؟ که در کتاب در طریق ادب؛ از فردوسی تا نیما منتشر شده است.

او در بخش هایی از این مقاله با طرح این پرسش که شعرهای سعدی عارفانه است یا عاشقانه نوشته است: بسیاری بر آنند که: غزل سعدی را با عرفان و عارفانگی چه کار؟ یا نهایت لطفی که در حق سعدی می فرمایند اینکه: سعدی حقیقت را تنها در مجاز جست وجو می کند.

سعدی به تعبیری عارف آفاق است و شاعر آفاق و اهل اصالت آفاق (البته تنها در عوالم هنر).

عرفان سعدی تابع فرایند همزمان نگریستن بر آفاق و در انفس است.

اهل استغراق در اسماء و صفات الهی و محو در اثبات یا طمس و انهماک نفس در وحدت و امثال این ها نیست و یا لااقل در عالم شعر نیست، به خلاف عارفان شاعر و یا متشاعری که گاهی گویی فراخنای غزل را عرصه عرضه تأملاتی پنداشته اند که نوعاً در تنگنای چله و خلوت به هم می رسد و لاجرم غزل را از مفاهیم مجرد و مصطلحات و مفاهیم تصوف نظری و علمی انباشته اند، در جهان نگری ذوق آگین و شوق انگیز سعدی هیچ چیز در عالم ن