قانون نانوشته!

ساعت 7 صبح متروی تهران، مسیر هرروز بنده برای رسیدن به محل کار است؛ حدود 7 یا 8 ایستگاه را باید طی کنم؛ - برای یک جامعه اسلامی که کمترین انتظار ما از آن جامعه داشتن قوانین منظم و مدون برای مراودات اجتماعی است؛ جامعه ای که هدف اصلی آن رشد و تعالی انسان است، چگونه می شود به همه وجوه مسائل ذهنی و روانی انسان در مراودات توجه نکرده باشد؟ گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- لیلا بکاییان*: ساعت 7 صبح متروی تهران، مسیر هرروز بنده برای رسیدن به محل کار است؛ حدود 7 یا 8 ایستگاه را باید طی کنم؛ در قسمت واگن خواهران سوار می شوم؛ درآن ساعات همیشه شلوغ تر است؛ می دانم که در این ساعت کسی برای خرید و گردش و بازار گردی سوار مترو نمی شود؛ اکثر این بانوان یا به محل کار می روند و یا برای رسیدن به کلاس درس و مدرسه و آموزشگاه وارد مترو شده اند.

به آن ها نگاه می کنم بعضی چهره ها شاداب و بعضی خسته، بعضی در حال چرت زدن، آخربعضی از این ها مادرانی هستند که ضمن کار در بیرون از خانه تا پاسی از شب در منزل به امور خانه و فرزندان هم رسیده اند گاهی خستگی از چهره تک تک آن ها پیداست، اما یک چیزعجیب است، گاهی با همان خستگی همان بانو چهره خود را آرایش کرده! حجاب درستی ندارد و یا گاهی هم مکشفه می باشد؛ برایم سوال می شود آنچه که باعث شده یک خانم در این ساعت از روز اینچنین به س�