اگر گناه بو داشت دو نفر کنار هم نمی نشستند

در دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان آمده است: «این روایت کنایه از این است که انسان عیب های بزرگ خود را نمی بیند؛ اما عیب کوچک مردم را می بیند.

- در دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان آمده است: این روایت کنایه از این است که انسان عیب های بزرگ خود را نمی بیند؛ اما عیب کوچک مردم را می بیند.

این حدیث از معصوم (ع) است که خوش به حال کسی که عیب خودش را می بیند و به عیب کس دیگری کاری ندارد .

بسم الله الرحمن الرحیم اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین.

خدایا قرار بده کوشش مرا در این ماه قدردانی شده و گناه مرا در این ماه آمرزیده و کردارم را در آن مورد قبول و عیب مرا در آن پوشیده، ای شنواترین شنوایان.

به گزارش ایسنا، آیت الله مجتهدی تهرانی در شرح فراز اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً می گوید: در این بخش از دعا می خوانیم، خدایا سعی و تلاش ما در ماه رمضان را بپذیر.

واژه مشکوراً به معنای تشکر کن است و مقصود آن در این دعا بپذیر و قبول کن است.

وی می افزاید: آدم زحمت می کشد و روزه می گیرد، گرسنه و تشنه می شود؛ اما غذا و آب نمی خورد و کم خوابی ماه رمضان را تحمل می کند و اگر خدا تلاش های ما را قبول نکند، کاری از ما ساخته نیست.