بحثی درباره حجم گرایی نوین

حنیف خورشیدی در نوشتاری به «حجم گرایی نوین با گذر از اسپاسمانتالیسم» پرداخته است.

- بگذار… مثلا در شعر اسلامپور این رسم به شکل دیگری اتفاق می افتد.

وقتی که می گفت: افتاد بی که فاصله گرفته باشد و یا، اگر به یک حلقه بیندیشی منتهای ِاندیشه ات زنجیر خواهد بود و یا در شعر بهرام اردبیلی رسم ابعاد چنین فیگوری به خود می گیرد شمشادی که بلند نیست مطول است و یا انفجار کره ای که با دهان باد کرده ایم زمان اندکی می خواهد، نوک سوزنی در حجم گرایی فاصله ها و توانایی در رسم نمودار آنها همیشه حرف اصلی را می زنند همان گونه که در سورئالیسم تخیل ، همان گونه که در سمبولیسم نماد ، در حجم گرایی قهرمان در به کارگیری رنگ ها و کلمات و اصوات و انگاره ها، ترسیم فاصله آنها با تمام ابعاد آن است؛ به عنوان مثال فاصله بین دو همشهری با فاصله بین دو هم اتاقی و فاصله بین دو هم میهنی و در همه احوال فاصله بین دو یا چند کلمه در موقعیت های متفاوت همواره تولید فضاها و معانی متفاوت کرده و منجر به پدید آمدن یک و یا چند اسپاسمان می کند… راحت تر اگر بگویم کسی که نتواند در حجم گرایی تولید یک اسپاسمان کند حجم گرا نیست.

حالا می خواهد خود یدالله رویایی باشد یا غیر رویایی.