اولین زولبیا و بامیه تهران کجا پخته شد؟

در تهران قدیم زولبیا و بامیه، این شیرین های خوش طعم، فقط در ماه رمضان و با ظاهری متفاوت تر از آنچه امروزه می بینیم پخته و به فروش می رسید.

- نتیجه ترکیب پودر نشاسته، ماست چکیده، آرد سفید، زعفران، گلاب و شکر، شیرینی خوش طعمی به نام زولبیا می شود و از مواد ساده ای همچون آرد، تخم مرغ و آب و عسل نیز بامیه تهیه می شود.

به گزارش همشهری آنلاین، بامیه و زولبیا شیرینی های پرطرفدار سفره های افطار و پای ثابت مهمانی های ماه مبارک رمضان محسوب می شوند.

با شروع ماه مبارک بساط قنادی ها هم حسابی داغ می شود تا در رقابتی صنفی، هر کدام بهترین و خوشمزه ترین بامیه و زولبیا را به روزه داران عرضه کنند تا هنگام افطار کامشان شیرین شود.

در تهران قدیم این شیرینی خوش طعم فقط در ماه رمضان و با ظاهری متفاوت تر از آنچه امروزه می بینیم پخته و به فروش می رسید.

بامیه و زولبیا مانند امروز در شهد غوطه ور نمی شد و شیره کشمش را در ظرفی جداگانه قرار می دادند تا هرکس بنا به ذائقه ای که دارد، شیرینی را در شهد بغلتاند و نوش جان کند.

شکل زولبیا هم با آنچه امروزه می بینیم از نظر اندازه متفاوت بود.

در کتاب مستطاب آشپزی از سیر تا پیاز نوشته مرحوم نجف دریابندری آمده است: زولبیای امروز در تهران غالبا شبکه گردی به اندازه پیش دستی و به رنگ عسلی سوخته با میله های نازک و شکننده است