میم مثل مادر، مثل «محمد حسین»

مادر که باشی دلت می خواهد دردانه ات را عاقبت بخیر ببینی و همه آرزویت این است که جلوی چشمانت قد بکشد و راه برود؛ چه خیال هایی که برای او در سر نمی پرورانی، - مادر که باشی دلت می خواهد دردانه ات را عاقبت بخیر ببینی و همه آرزویت این است که جلوی چشمانت قد بکشد و راه برود؛ چه خیال هایی که برای او در سر نمی پرورانی، دامادش کنی و در بهترین شغل و جایگاه ببینی اش، اما بعضی مادرها وسعت دیدشان آسمانی است.

به گزارش ایسنا، خبرگزاری ایمنا نوشت، زنی از جنس محبت، با صدایی گرم و با نشاط، گوشی را بر می دارد و انگار که سال هاست من را می شناسد و با مهربانی سلام می کند؛ با شنیدن صدایش انرژی می گیرم و ذوق می کنم از این همه مهر؛ باورم نمی شود کسی که عزیزترین افراد خانواده اش را از دست داده، بتواند چنین پر از شور و نشاط باشد و اگر چنین است حتماً نیرو و توانایی از سوی حق تعالی به او عطا شده و شاید مانند زینب کبری (س)، جز زیبایی ندیده است.

وقتی می گویم خودتان را معرفی کنید و می گوید می خواهم مادر شهید خطابم کنید.

در دنیایی که شاید هر کداممان در دامِ نام ها و جایگاه های آن افتاده ایم؛ چنان خاضع و شاکر است که افتخار خود را مادر شهید بودن می داند، البته که باید در کنار این افتخار لقب زینب زمانه را نیز به او داد چرا که با فاصله 30 سال دو داغ عظیم بر دلش نشسته است؛ �