روایتی از مهاجرت در «روزی روزگاری سمنگان»

نشست نقدوبررسی نمایش «روزی روزگاری سمنگان» با حضور منتقدان، نویسنده، کارگردان و اعضای این گروه نمایشی در تالار مشاهیر تئاتر شهر برگزار شد.

- نشست نقدوبررسی نمایش روزی روزگاری سمنگان با حضور منتقدان، نویسنده، کارگردان و اعضای این گروه نمایشی در تالار مشاهیر تئاتر شهر برگزار شد.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی پروژه، نشست نقدوبررسی نمایش روزی روزگاری سمنگان به کارگردانی محمودرضا رحیمی با حضور نصرالله قادری، فریال آذری و مدیریت رضا آشفته در تالار مشاهیر تئاتر شهر برگزار شد.

فریال آذری در ابتدای این نشست با اشاره به نقد کهن الگویی نمایش گفت: روزی روزگاری سمنگان در ژرف ساخت خود به مسئله پسااستعمار و مهاجرت اشاره دارد.

جایی که در جهان نابسامان ما وقتی امنیت و اقتصاد در سایه جنگ مورد تهدید قرار می گیرد هر کس که دستش به دهنش می رسد، رفتن را به ماندن ترجیح می دهد و این بار نه نیروی کار ورزیده با بدنی سالم که در دوران پسااستعماری انسان تحصیلکرده و باهوش به بیگاری در سرزمینی دیگر می رود چه اگزیستان او دچار آسیب است و این روش شاید بی دردسرترین روش برای تهی کردن جامعه از اندیشمندانش است.

او ادامه داد: نمایش بارها به اساطیر ایران نقب می زند درست در جایی که پروانه ریواس ها را در کوچه پاک می کند و معتقد است همیشه فصل ریواس است