شیرین تر از برنج در نان تمیجان و حلوا دنگی

پخت انواع نان و شیرینی های محلی، از سنت های دیرین گیلان در آستانه رمضان و نوروز بود و برخی از این نان ها به عنوان میراث معنوی در کشور ثبت شده است.

- نان و حلوا ، که به گوش کسی می رسد، تداعی کننده کتاب معروف شیخ بهایی است، اما برای مردم گیلان، نان و حلوا سمبل استقبال از نوروز است.

در سال های نه چندان دور، اسفندماه که خانه تکانی به اتمام می رسید، تازه پخت نان و شیرینی های سنتی در گیلان آغاز می شد.

اگرچه در سال های اخیر پخت انواع نان های محلی به صورت نیمه سنتی و صنعتی تهیه و در فروشگاه ها عرضه می شود، ولی پخت انواع حلوا و شیرینی های سنتی بسیار محدود شده است.

نان و شیرینی های محلی، جزو میراث معنوی هر قومی است و اگر به ترکیب اصلی انواع نان و شیرینی سنتی در گیلان توجه کنید، می توان گفت برنج به عنوان مهمترین محصول کشاورزی گیلان، پایه اصلی مواد اولیه آنهاست.

نان های محلی گیلان با نام هایی همچون نان کِشتا، نان خُلفه، بِپُخته لاسئِه نُون، نان تَمیجان، نان لاکو، نان برنجی و نان گندمین و حلواهای سنتی با انواعی همچون تَرک حلوا در لنگرود، دَس حلوا در لاهیجان، دنگی حلوا در شاندرمن، حلوای ضیابری، حلوا عسلی ماسوله و.

شناخته می شود.

روزهای مانده به پایان سال که زنان گیلان از خانه تکانی آسوده می شدند، دستشان به پخت انواع نان و شیرنی بود و این ک