مردی که «نوشتن» سرنوشتش شد

اسماعیل فصیح یکی از نویسندگان پرمخاطب دهه های 1360 و 1370 بود.

حسن میرعابدینی درباره او می گوید: او کنج عزلت گزیده بود اما مصداق واقعیِ یک نویسنده حرفه ای بود که «نوشتن» را به عنوان سرنوشت خود برگزیده بود.

- اسماعیل فصیح یکی از نویسندگان پرمخاطب دهه های 1360 و 1370 بود.

حسن میرعابدینی درباره او می گوید: او کنج عزلت گزیده بود اما مصداق واقعیِ یک نویسنده حرفه ای بود که نوشتن را به عنوان سرنوشت خود برگزیده بود.

به گزارش ایسنا، دوم اسفندماه سال 1313 در محله درخونگاه تهران (شهید اکبرنژاد فعلی، نزدیک بازار تهران) بچه چهاردهمی یا شانزدهمی یک خانواده به نام اسماعیل فصیح متولد شد که به عنوان رمان نویس و مترجم مشهور است و 14 سال پیش در 25 تیرماه 1388 از دنیا رفت.

دوران تحصیلات ابتدایی را که حدودا تا پایان جنگ جهانی دوم در ایران طول می کشد، در دبستان عنصری گذراند و سپس در دبیرستان رهنما به تحصیل پرداخت.

با پرداخت مبلغ 50 یا 100 تومان دوران دکتر محمد مصدق برگه معافی اش را گرفت و برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت.

سال 1961 در شهر مزولا به دانشگاه مانتانا می رود و مدرک ادبیات انگلیسی می گیرد و همان جاست که ارنست همینگوی - نویسنده معروف آمریکایی - را می بیند و با او گپی دوستانه و کوتاه می زند.