نوروز در زمان ساسانیان

نوروز، عید بهاری است و آثاری از گموک که جشن بابلیان بود، در آن باقی است.

عید نوروز شش روز متوالی دوام داشت.

در روز اول مردم صبح بسیار زود برخاسته به کنار نهر ها و قنات ها رفته شست وشو می کردند و به یکدیگر آب می پاشیدند و شیرینی تعارف می کردند.

- صبح پیش از آنکه کلامی ادا کنند، شکر می خوردند یا سه مرتبه عسل می لیسیدند و برای حفظ بدن از ناخوشی ها و بدبختی ها روغن به تن می مالیدند و خود را به سه قطعه موم دود می دادند.

آرتور کریستن سن، ایران شناس فقید دانمارکی (1875-1945)، در کتاب ایران در زمان ساسانیان خود یکی از منابع مهم مطالعه دوره ساسانیان به شمار می رود.

به گزارش خبرآنلاین، او درباره نوروز و چگونگی برگزاری مراسم آن در آن برهه نوشته است: در میان اعیاد، آن که بیش تر قبول عام داشت چنان که امروز نیز دارد، نوروز بود که آن را نوگ روز می گفتند.

این جشن در آغاز سال بود و در سال دینی بلافاصله بعد از عید فروردیگان می آمد.

به موجب روایت دینکرد هر پادشاهی در این روز فرخنده رعیت ممالک خویش را قرین شادی و خرمی می کرد و در این عید کسانی که کار می کرده اند، دست از کار کشیده به استراحت و شادمانی می پرداخته اند.

یکی از کتب پهلوی نسخه ی جدید همه ی حوادث گذشته و آینده را که در نوروز واقع شده و خواهد شد، شرح می دهد؛ یعنی از روزی که هرمزد جهان را بیافرید و �