جزییات غیرمنتظره از کاباره های پیش از انقلاب

«امسال من چند فیلمنامه خواندم که کاباره داشت.

چند فیلم پرفروش امسال به من پیشنهاد شده بودند و من فیلمنامه هایشان را خوانده بودم.

- فرزاد موتمن کارگردان سینما گفت: امسال من چند فیلمنامه خواندم که کاباره داشت.

چند فیلم پرفروش امسال به من پیشنهاد شده بودند و من فیلمنامه هایشان را خوانده بودم.

من نمی فهمم.

مگر زمان شاه چند کاباره داشتیم.

شش هفت تا که بیشتر نبودند؛ میامی مال پولدارها بود.

شکوفه نو و باکارا مال طبقه متوسط بودند.

افق طلایی هم مال لمپن ها بود که چاقوکش ها و کارگران جنسی در آن زیاد بودند و یکی، دو تای دیگر.

اگر فکر می کنند مشهد، شیراز و اصفهان کاباره داشته، اشتباه می کنند و هیچ کدام کاباره نداشتند.

یک کاباره خلیج در خرمشهر بود و یک کاباره هتل آبادان.

حالا هر فیلمی می سازند یک کاباره هم دارد.

من یک فیلمنامه ای خواندم که فهمیدم نویسنده فرق کاباره را با کانون نویسندگان نمی داند، چون در کاباره شب شعر گذاشته بودند.

حرف های کامل موتمن را می بینید و می شنوید.