حادثه بیمارستان «گاندی» و اشرافیت متوقع پزشکی

آتش سوزی هتل بیمارستان گاندی واقعه ای دردناک بود.

مدیریت بیمارستان و کارکنان آن در کنار نیروهای امدادی از این جهت قابل تقدیراند که با واکنشی سریع و کارآمد اجازه نداند که آتش به جان بیماران بیافتد و باعث سوختن و جان باختن بیماران شود.

شاید این نکته ای است که کمتر به آن توجه شده است.

اما.

اما همه اینها و سرمایه ای که در این آتش سوزی از بین رفت توجیه گر تقاضای آقای محمد حسن بنی اسد، رییس هتل بیمارستان گاندی از دولت برای گرفتن کمک برای کارکنان و پزشکان این بیمارستان نیست.

تمام مسئولیت کارکنان، اعم از بخش اداری یا بخش های پزشکی و پیراپزشکی مطلقا بر عهده صاحبان بیمارستان است.

هتل بیمارستان گاندی یکی از نمونه های برجسته اشرافیت پزشکی بود.

این هتل بیمارستان مثل بعضی بیمارستانهای خصوصی دیگر، با تجملات فراوانی که ربطی به امور پزشکی و درمانی هم نداشت به حدی هزینه های هنگفتی روی دست مراجعان می گذاشت که عمدتا اقشار بالایی جامعه توانایی مراجعه به آن را داشتند.

از میزان سود و زیان این هتل_بیمارستان اطلاعی در دست نیست اما می توان حدس زد که یک مرکز بزرگ هتلی_درمانی خصوصی اگر زیان ده می بود به کار خود ادامه نمی داد.

این مرکز می بایست همه کارکنان خود را بیمه کرده باشد و اگر نکرده باشد مرتکب تخلف است.