اَلفِ این مدرسه کلاه ندارد

من حتی نمی توانم درست بخوانم و درست بنویسم، شاید اگر چت مجازی نبود کلا همه چیزو فراموش می کردم، البته اغلب پیام صوتی می فرستم.

- به گزارش خبرگزاری فارس از اهواز، عاطفه اسماعیلی منش-چند دقیقه ای از شروع کلاس درس می گذرد، دستگیره ی دَر را آرام به سمت پایین می کشم دَر روی لولا می چرخد و تا نیمه باز می شود، داخل کلاس سرک می کشم، تمام نگاه ها به درِ نیمه باز گره می خورد، دانش آموزان پشت نیمکت ها نشسته بودند و خانم معلم سرپا با طمأنینه داشت درس رای روی وایت بُرد توضیح می داد.

 کلاس درس تنگ و خفه است و یک پنجره کوچک چندسانتی متری تنها راه ارتباط آن با دنیای بیرون بود، این همان نمازخانه کوچک مدرسه است که کمبود فضای آموزشی در مدرسه دخترانه سلسه آن را تبدیل به کلاس درس می کند.

 مدرسه دخترانه ابتدایی سلسله و شهید مزرعه تنها ساختمان آموزشی متعلق به دختران در کوی زویه اهواز است که تقریباً تمام دختران دیروز و امروز پشت نیمکت های آن نشسته اند، یک ساختمان بلند آجری با دو تایم صبح به نام مدرسه سلسله و تایم بعد از ظهر به نام مدرسه شهید مزرعه! آن هم در منطقه ای که بالغ بر 14 هزار نفر جمعیت دارد.

زنگ آخر زمان زیادی از زنگ کلاس آخری نمی گذرد، سالن مدرسه خلوت و به ترتیب صدای برپا و برجا نشستن دانش آموزان از کلاس ها به گوش می رسد و این یعنی معلم ها هم �