اوضاع آشفته پشم عشایر

نبود صنعت ریسندگی و بافندگی در شهرضا باعث شده زنان عشایری و روستایی رغبتی برای دوک ریسی نداشته باشند و با به قهقرا رفتن این صنایع خانگی، رمقی برای تبدیل نخ به ریسه نیز باقی نمانده و تنها گزینه، -   سروناز زن عشایری می گوید: پشم های چیده شده را حلاجی می کنیم بعد با وسیله ای به نام دوک پشم های حلاجی شده را به نخ تبدیل می کنیم.

وی بیان کرد: از نخ حاصل از پشم چینی دام ها جاجیم، گلیم، گبه، مفرش و توبره درست می کنیم.

جمعیت عشایر شهرضا و دهاقان نزدیک به 800 خانوار است که 3500 نفر جمعیت دارند از 185 هزار نفر جمعیت شهرضا و دهاقان 3500 نفر یعنی 1.

8 درصد عشایر هستند.

کل عشایر این دو شهرستان از ایل قشقایی طایفه دره شوری هستند که شامل تیره های عاشوری، نوروزی، عربلو، قرمزی، قرخلو، یلمه، آهنگر، خیرات لو و ابوالکرلو هستند.

دلالان پشم را کیلویی 10 تا 15 هزار تومان می خرند هم به نام دلالان و هم به کامشان کربلایی محمد هم که دلِ پُری از اوضاع کُرک و پر ریخته پشم دارد، می گوید: دلمان بیشتر از این به درد می آید که پشم ما حتی برندسازی هم نشده و در حقیقت، این پشم با کیفیت نه به نام ما و نه به کام ماست.

در حالی که قیمت فروش پشم از سوی دلالان به 10 هزار تومان هم می رسد، کربلایی محمد می گوید: ما که پشم از خودمان است و هم نخ؛ اما دلالان پشم را کیلویی 10 تا 15 هزار تومان می خر