برای ایرج جمشیدی که از روزنامه نگاری لذت می برد

ایرج جمشیدی برای روزنامه نگاری، هویت مستقل قائل بود.

همیشه به جایگاه روزنامه نگاری خود می بالید و افتخار می کرد.

به همین دلیل برای سال های طولانی روزنامه نگاری و سردبیری را ترک نکرد؛ - سراغ جایگاه دیگری نرفت و صندلی تحریریه را به حاشیه نراند.

عصرایران ؛ رضا غبیشاوی - خبر درگذشت ایرج جمشیدی در 75 سالگی پنجشنبه گذشته اعلام شد.

از دیدن خبر شوکه شدم.

چند روز قبل از این با او تلفنی صحبت کرده بودم.

در تحریریه حضور داشت گرچه بعد از عمل جراحی، صدایش گرفته بود و دیگر از آن انرژی و هیجان و شادابی سابق خبری نبود با این حال چنین اتفاقی، ناگهانی بود و غیرقابل باور.

 ایرج جمشیدی را اول بار هنگام تولد روزنامه ابرار اقتصادی در دهه 70 شناختم.

در آن زمان، نوجوانی بودم علاقمند مطبوعات و روزنامه نگاری.

ابرار اقتصادی یکی از اولین روزنامه های اقتصادی که در ایران منتشر شد.

در ابتدا تنها 4 صفحه بود اما به شدت غنی و خواندنی .

بعدها صفحات افزایش یافت و همزمان به حجم آگهی ها اضافه شد.

تا جایی که کار به جایی رسید که برخی مواقع در صفحه اول، (نیمه صفحه بالا) جز لوگو و یک تیتر، بقیه همه آگهی می شد.

روزنامه ای کیفی که نه تنها رکورد تیراژ  روزنامه اقتصادی را شکست بلکه مرزهای سودآوری را پشت سر گذاشت.