دیوارنگاره تیم ملی با خاطره ناصر حجازی و سیروس قایقران

نگاه ملی و متنوع خوب است اما نباید محدود به فوتبال باشد و نمی توان تنها در فوتبال، ملی و فراایدیولوژیک اندیشید و در بقیه امور جامعه را دسته بندی کرد.

- نگاه ملی و متنوع خوب است اما نباید محدود به فوتبال باشد و نمی توان تنها در فوتبال، ملی و فراایدیولوژیک اندیشید و در بقیه امور جامعه را دسته بندی کرد.

   عصر ایران؛ سروش بامداد- دیوار نگاره تازه میدان ولی عصر تهران با شعار به عشق این پرچم، تا پای جان برای ایران نکات قابل توجهی دارد و بر آنها درنگ می کنیم:    نخست تصویر زنده یادان ناصر حجازی و سیروس قایقران است.

اولی در سال 1390 در گذشت و دومی در سانحه رانندگی در سال 1377.

اگر مرگ مجال ادامه زندگی و طبعا فوتبال را از سیروس قایقران ستاند اما حجازی در حالی از تیم ملی فوتبال کنار گذاشته شد که دروازه بانانی در اندازه و آوازه او گاه تا 40 سالگی درون دروازه می ایستند و اگر بحث باشگاه باشد چه بسا بیشتر.

ناصر خان را اما با طرح موهون و مبتذل  27 ساله ها کنار گذاشتند و گفتند هر که بالای این سن است از تیم ملی کنار برود! این طرح شخصی به نام مصطفی داوودی بود که زمام ورزش ایران را در دست گرفته و چنان ورزشکاران و ورزش دوستان را به ستوه آورده بود که به یاد دارم در امجدیه شعار می دادند/ می دادیم: نخست وزیر موسوی! تو را به حق قرآن، داوودی را عوض کن! این قَس�