عارف قزوینی می گفت: دوستانم مرا عرق خور و تریاکی کردند/ به درد بی درمان اعتیاد مبتلا شده ام

«در بعضی از مجالس که می روم دوستان مرتب به من عرق می دهند می گویند به جان من این یکی را بخور و بعد یکی دیگه و این طوری مرا عرق خور کردند و بعد که مست می شدم آن وقت می گفتند یک فوت تریاک بکش.

- خاطراتِ رسام ارژنگی، نقاشِ برجسته ی دوران قاجار و پهلوی؛ شماره ی 1 عارف قزوینی می گفت: دوستانم مرا عرق خور و تریاکی کردند/ به درد بی درمان اعتیاد مبتلا شده ام عارف می گفت: در بعضی از مجالس که می روم دوستان مرتب به من عرق می دهند می گویند به جان من این یکی را بخور و بعد یکی دیگه و این طوری مرا عرق خور کردند و بعد که مست می شدم آن وقت می گفتند یک فوت تریاک بکش.

یک وقتی به خود آمدم که این کارها برایم عادی شد و من مبتلا شدم به این درد بی درمان.

در صورتی که من در جوانی از هرچه مواد مخدره نفرت داشتم.

عباس رسام ارژنگی (1271 تبریز- 1354 تهران) نقاش زبردست ایرانی در اواخر دوران قاجار و پهلوی بود که از خانواده ای هنرمند برمی خاست.

نسبش به میرک، نقاش بزرگ عهد صفوی می رسید و نیاکانش همه نقاش و رسام فرش و مصور بودند.

به گزارش خبرآنلاین، عباس در کودکی برای تحصیل به مدرسه ی میرزا حسن رشدیه رفت و وقتی 18 سالش شد یعنی در سال 1289 خورشیدی، نخستین سال سلطنت احمدشاه قاجار، برای آموزش علمی نقاشی جدید و طراحی روانه ی تفلیس شد، بعد هم از آن جا برای گرفتن مدرک لیسانس به دانشگاه