خواص درمانی «زنجبیل» از دیدگاه طب سنتی

زنجبیل طبیعتی گرم و خشک دارد که مقوی هاضمه، باز کننده انسدادهای کبدی، ملین، مقوی حافظه، کبد و معده است.

زنجبیل گرمی بخش، برنده بادهای غلیظ معده و روده، - خشک کننده رطوبات و بلغم است و جهت اخراج خلط غلیظ به کار می رود و مواد غلیظ را لطیف می کند.

به گزارش ایسنا، زنجبیل با نام علمی Zingiber officinle Roscoe شناخته می شود؛ گیاهی چند ساله دارای ریزوم غده ای ناهموار و منشعب است که از آن 3 یا 4 ساقه یک ساله به ارتفاع حدود 30 سانتی متر در هر سال خارج می شود؛ به طوری که مجموعا به گیاه ظاهری شبیه نی می بخشد.

میوه آن نیز پوشینه و محتوی دانه های متعدد تیره رنگ با بوی مطبوع است و بخش مورد استفاده آن ریزوم خشک شده اش است.

این گیاه بومی آسیای جنوب شرقی است و در ایالات متحده آمریکا، هند، چین، برخی جزایر آمریکای مرکزی و مناطق دیگر حاره جهان کشت می شود.

کاربرد رسمی استفاده از زنجبیل در درمان سوءهاضمه، بی اشتهایی، جلوگیری از تهوع و استفراغ ناشی از بیماری مسافرت، دریازدگی و پس از اعمال جراحی و بارداری است.

در طب مردمی نیز به عنوان قابض، ضد نفخ و خلط آور مصرف می شده است.

در طب چینی برای درمان سرماخوردگی، تهوع، استفراغ و تنگی نفس به کار می رفته است.

در طب هندی نیز برای بی اشتهایی عصبی، مشکلات هاضمه و التهاب حلق به کار می رود.