فیلم سینمایی هاوایی؛ فیلمی با صحنه های منشوری

مردم ایران همیشه طرفدار فیلم های کمدی بوده اند، اما طنز قاعده و قانون دارد.

به هرطریقی مردم را خنداندن را نمی توان طنز نامید.

فیلم «هاوایی» که به اسم فیلم کمدی بر روی پرده سینما رفته را می توان «طنز» نامید؟ - به گزارش تابناک ، تحمل کردن فیلم هاوایی با عنوان قبلی رقصنده در 82 دقیقه به شدت سخت است، به همین دلیل پس از 30 دقیقه بخش قابل توجهی از مردمی که 80 هزار تومان بهای بلیت پرداخته بودند، سالن را ترک کردند.

مخاطبانی که فکر می کردند هاوایی واقعاً یک کمدی است، اما سرخورده شدند.

هاوایی نه تن ها قادر نیست از مخاطب خنده ای هر چند مقطعی بگیرد، بلکه باعث پس زدن مخاطب می شود.

همن گودرزی تصور کرده یک طنز سیاسی ساخته، اما آنچه روی پرده دیده می شود فیلمی مبتدیانه است که تمامی عناصر ساختاری اش سطحی و فارغ از چارچوب های ژانری به شکلی آشفته و شلخته رها شده است؛ صمد در ایران در ورزش بوکس فعالیت دارد و ناموفق است و تنها یک مدال برنز دارد، اما پرادعا و زور گو است، به هنگ کنگ می رود و با همدستی دوست قدیمی اش داوود پناهنده می شود و برای دریافت ویزای امریکا در شبکه های معاند حرف های سیاسی می زند که اساساً شوخی است.

از این جهت که این گونه اعتراضات سیاسی را در فیلم های دیگر هم دیده ایم که اینجا کلیشه و نخ نما شده است، در فیلم هاوایی انگار خبری از فیلمن�