دست های شهید روی سر دخترش

از همان دورانی که دبستانی بودم تا همین حالا که معاون دبیرستان دخترانه هستم، همیشه رابطه دخترها با پدرهای شان نظرم را به خود جلب می کند.

چه وقتی با هم خوش می گذرانند، - گروه زندگی؛ سبا نمکی: زل زده بودم به مانیتور 60 اینچ کنج دفتر مدرسه.

سوژه ام را با سه دوربین هم زمان از سه جهت مختلف نگاه می کردم.

دوتا از دخترها از جلوی دفتر رد شدند.

صدای یکی شان را شنیدم: داره نگاه می کنه کسی کلاسو نپیچونده باشه! اشتباه می کرد.

بچه ها را یک ربع قبل فرستاده بودم بالا و دبیرها را هم دعوت کرده بودم سر کلاس .

توی مانیتور داشتم یکتا را نگاه می کردم که می رفت آن طرف خیابان.

پدرش ده دقیقه قبل زنگ مدرسه را زد و گفت امروز باید دخترش را زودتر ببرد.

پدرها که می آیند دنبال بچه ها اگر سرم شلوغ نباشد از مانیتور رصدشان می کنم.

دوست دارم از لحظه ای که دختر پانزده شانزده ساله شان پایش را از مدرسه می گذارد بیرون، نگاهش کنم.

از همان موقع که سر می چرخاند دو طرف خیابان تا ماشین بابا را پیدا کند.

کاش وضوح دوربین ها بیشتر بود.

دیروز یکی از بچه ها آمد و گفت شنیده کیفیت تصویر دوربین های مدرسه خیلی بالا و حرفه ای ست.

آمده بود مطمئن شود! مطمئن شد و با غلظت گفت !wow و رفت.

کجاست حالا که بهش بگویم نه بابا وضوحی ندارد که.