شب چله؛ یک دقیقه ای که فراموش کردیم

فقط یک دقیقه بیش از شب های دیگر قد می کشد؛ یک دقیقه صبورتر و یک دقیقه ماندگارتر اما به قدمت تاریخ یک سرزمین، اعتباری یلدایی دارد و پاداشی از جنس نفس گرم خورشید فردا که چنان در جان صبح می دمد که روزها بلند و بلندتر می شوند.

- خبرگزاری فارس- تبریز- سحر فکردار: ترافیک نامعمول این روزهای خیابان ها، مغازه های پر مشتری، بساط هندوانه فروش هایی که با چند قدم فاصله از هم کاسبی می کنند و دیوارچین جعبه های انار سرخ همه حکایت از آمدن شب چله دارد و ننه سرمایی که امشب می آید تا مهمان خانه های قندیل بسته مان باشد.

فقط یک دقیقه بیش از شب های دیگر قد می کشد؛ یک دقیقه صبورتر و یک دقیقه ماندگارتر.

اما به قدمت تاریخ یک سرزمین، اعتباری یلدایی دارد و پاداشی از جنس نفس گرم خورشید فردا، که چنان در جان صبح می دمد که روزها بلند و بلندتر می شوند.

یلدا هم مانند دیگر آیین های ایرانی مثل نوروز و چهارشنبه سوری آداب و رسوم خاص خود را دارد و حتی شاید بتوان گفت مردمی ترین آیین ایران زمین است همین شب چله.

آیینی که در گذر زمان هویت اصلی خود را از دست داده و امروز تنها پوسته نازکی از یلداهای قدیمی به یادگار مانده است.

آن قدری که دیگر از بساط کرسی های برپا شده در خانه و روایت های مادر بزرگ و حافظ خوانی و سر زدن به دیوان حیدربابای استاد شهریار هیچ خبری نیست.