هر نیروی ما یک بیرق است و هیچ بیرقی نباید زمین بیفتد

انسان اگر بتواند خود را در خدا فانی سازد، نورالانوار طلعت شمس حق از او نیز متجلی خواهد شد و عزت و عظمتی خواهد یافت بی نهایت.

بعد از واقعه عاشورا، زینب(س) قافله سالار بود، او در عین اسارت ظاهری، آزادگی را در عالم تثبیت کرد تا خون حیات در رگ های تاریخ بشریت، جاری بماند.

آنچه امروز برای ما مژده نزدیک شدن امر فرج است، رفتار دلاور مردانی به نام مدافعان حرم است که با بصیرت خود توانستند با سربلندی، پرچم اسلام را در مقابل ظلم بالا ببرند.

شهید محمدرضا یعقوبی، یکی از همان دلاورانی است که پرچم اسلام را از شمال کشور، از سرزمین میرزا کوچک خان جنگلی بلند کرد.

  پسر پولداری که جبهه را به خارج از کشور ترجیح داد او که در سال 1342 در لنگرود به دنیا آمد، با اینکه از خانواده ای متمول بود اما هرگز درگیر مادیات دنیا نشد.

برادر و خواهرانش با رؤیای زندگی بهتر به خارج از کشور مهاجرت کردند اما محمدرضا در پی هدفی والاتر بود.

راست می گویند انسان به هرچه دل ببندد، رنگ و بوی همان را میگیرد.

عشق به امام راحل(ره)، اسلام و انقلاب باعث شد تا محمدرضا پشت پا بزند به همه این مواهب مالی و دنیایی.

 حتی برای ازدواج نیز باوجود میل خانواده که سطح مالی خانواده دختر برایشان بسیار اهمیت داشت، تصمیم گرفت با دختری که از لحاظ اندیشه و هدف با او هم عقیده بود، ازدواج کند، آن هم