سرگذشت عجیب شاهنامه!

فرزاد قائمی شاهنامه را متنی فراملی می خواند و به کارکرد هویتی آن در میان ایرانیان و دیگر کشورها اشاره می کند.

او معتقد است توده های مردم در سده های پیشین برخوردی با شاهنامه نداشتند اما به صورت شفاهی با آن زندگی می کردند و امروزه لازم است شاهنامه به زندگی مردمان امروزی برگردد.

- او همچنین اهدای شاهنامه به خانواده های تاجیک را امری تبلیغی می خواند که اثر فرهنگی ندارد.

این استاد دانشگاه و شاهنامه پژوه در پی خبر اهدای یک نسخه شاهنامه به خانواده های تاجیک در کشور تاجیکستان به دستور رییس جمهور این کشور، در گفت وگو با ایسنا درباره ریشه های فرهنگی توجه به شاهنامه در تاجیکستان و مقایسه آن در میان مردم ایران، با بیان این که شاهنامه برای مردمانی که در مجموعه تمدن ایران بزرگ زندگی می کردند، یک متن هویتی بوده و کارکرد هویتی داشته است ، اظهار کرد: در طول هزار سال گذشته شاهد رشد، تکامل و کارایی زبان فارسی به عنوان دومین زبان جهان اسلام بوده ایم، حتی در سده های نهم تا دوازدهم اهمیت این زبان از زبان عربی بیشتر شده و در قلمرو وسیع گورکانی، عثمانی و صفوی به عنوان زبان رسمی و اصلی بوده است.

همچنین زبان فارسی، زبان مشترک بین اقوام متفاوت به ویژه ایرانی و اقوامی که با ایرانیان در تماس بودند، شناخته می شود.