معماری که روی موج اروند جاویدالاثر شد

بار دوم که به بزم رزم رفت و کالک کشید و تعجب علی آقا چیت سازیان را برانگیخت، دوباره متولد شد، درست در عملیات انصار 20 شهریور 1365، در جزیره جنوبی مجنون بیست کاشت و اشک طوبی خانم با یاد و نام حسین(ع) سیلابی تر شد.

- خبرگزاری فارس، سولماز عنایتی: بیست بود، همه جوره بیستِ بیست؛ از رخت و بخت گرفته تا سر و رویی که یکدست مرتب بود و اتوکشیده.

دانشجو بود و کار درس و کلاسش هم در دانشگاه شهید بهشتی و رشته معماری بیست بود.

اسمش که دیگر هیچ خیلی بیست بود و ردی داشت از بهترین نمره دنیا، بس که نقش بر سفیدی کاغذ سُرانده بود کالک کشیدنش هم بیست بود، کلی خصلت بیست دیگر هم داشت آنقدری که من و قلمم باید از جورچین کلمات یکی دو جمله به سختی بیرون  بکشیم و ادای دِین کنیم.

به رسم همان ادای دِین به برادرِ همه چیز تمام که بیست در برابر همت و حدتش کم بود می نویسم؛ زیر ایوان مصفای حیاط به توت نشسته طوبی خانم و حاج کاظم چشم به جهان گشود و با شیر مامان طوبی و قطرات اشکش که با نام و یاد امام حسین(ع) جاری می شد و هرگز تمام نمی شد به ماه و سال رسید.

ته تغاری مامان طوبی بود و چشم و چراغ حاج کاظم؛ تا شد شاگرد دبستان ادب، علاوه کنید شیطنت های پس و پیش راه مدرسه و شور و شوق سَر رفته از بیخ دلش را.