فاجعه غزه؛ خشونت بنیادین و شادی دروغین جنبش ژینا امینی

مخالفان نظام نه تنها بازی سیاست و اخلاق، که «بازی اعتراض» و «هنر اعتراض» را هم باخته اند و بار دیگر نشان دادند که نسبت به شرافت و هرچیز فطری و انسانی معترضند.

- فارس پلاس؛ محسن سلگی در یادداشتی نوشت: اتفاقات شهریور 1401به این سو، حتی اگر در یک کشور دیگر و با حاکمیت ضعیف هم بود، به نتایج آزادی بخش و اصیل عدالت خواهانه منتهی نمی شد.

جوهره این اتفاقات در کثرت، وحدت گریزی، تنانگی(تقلیل زنانگی به تنانگی)، قلت جمعیت و حتی قلت جمع، فردمحوری، و شادی نااصیل بود؛ شادی ای که حتی با شادی کلاسیک و نیز باستانی غرب(یودیمونیا) نیز فاصله داشت و عمیقاً سطحی و مبتذل بود.

بنا به چنین دلایلی است که رهبر حکیم انقلاب حتی از فتنه نامیدن تحرکات مذکور اجتناب کردند؛ اجتنابی که دلالت بر ناجدی بودن آن دارد.

به راستی حتی برای شادکامی ماندگار و بادوام هم باید بر امر جدی و استوار تکیه کرد و مبدأ و مقصد یقینی و همراهان همدل داشت؛ عناصری که تحرکات مذکور فاقد آن بوده و هست.

برای شادی اصیل باید غم اصیل را نیز یافت.

بر این اساس، بی تفاوتی بیشتر مخالفان نظام و جنبش موسوم به زن، زندگی، آزادی در خصوص تراژدی غزه و کشتار جمعی مردم مظلوم آن و بعضاً شادی از این قتل عام حاکی از دروغین بودن شادی و نیز دروغین بودن غم نزد اینان دارد.