کفن های خونین درآسمان میدان انقلاب

بعد از نسل کشی و جنایت صهیونیست ها در بیمارستان «المعمدانی»، مردم تاب نیاوردند و «میدان انقلاب» مثل همیشه صحنه حضور شد.

حضوری از جنس خشم و التهاب.

- گروه زندگی: صدایی مهیب چهارستون بدن ها را لرزاند.

همه مات بودند و مبهوت.

طنین خنده های مستانه و آواز دسته جمعی بچه ها مثل پتک در سرها می کوبید.

در این چند روز که از گرسنگی و تشنگی در کنار تاریکی ها و ترس های شبانه، المعمدانی مأمنی برای بچه ها شده بود، انگار خیال خیلی ها راحت راحت بود.

می گفتند: این جا یک بیمارستان مسیحی است و تأمین مالی اش از کلیساهای غربی.

شک نداشتند خوش غیرت های غربی حداقل برای همین هم که شده نمی گذارند این جا خراب شود.

کادر درمان هم دلشان خوش بود! دست اهل وعیالشان را گرفته بودند، آورده بودند ور دلشان تا با خیال جمع به حال زخمی ها برسند؛ زخمی هایی که حالا دیگر درد نمی کشند و دیگر صدای ناله هایشان همچون صدای بازی کودکان به گوش نمی رسد.

  اسراییل  از این بچه ها می ترسد؛ همان سربازان در گهواره دیروز که سرنوشت فردا در دستشان است *میدان انقلاب باز هم سنگ صبور شد مردم تاب نیاوردند و میدان انقلاب مثل همیشه صحنه حضور شد؛ حضوری از جنس خشم و التهاب.

سربندها و پرچم ها، مشت های گره کرده، سرودهای حماسی و شعارهای بی امان که از گوشه وکنار، یادآور روزهای قدسی است که با زبان رو�