الحمدلله وقتی بیمارستان را با موشک زدند، آژیر قرمز کار نکرد!

بعد از اصابت موشک، هر گوشه خرابه بیمارستان بهرامی، مادری دنبال فرزندش می گشت.

وقتی بچه خود را در آغوش می کشید خدا را شکر می کرد که آن روز آژیر قرمز کار نکرده و بچه ها را به اتاق امنی که حالا چیزی از آن نمانده، - به گزارش خبرنگار حوزه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، اوایل فروردین ماه سال 1367 بود و صدای ترسناک آژیر قرمز و جیغ موشک های صدام هر روز به گوش می رسید.

چهارشنبه، هفدهم آن ماه هم مثل بقیه روزها کارکنان بیمارستان بهرامی در شرق تهران سرشان با رسیدگی به بیمارها گرم بود؛ با این تفاوت که خیلی از آن ها بچه های کوچک خود را هم با خود به بیمارستان آورده بودند.

بیشتر خانواده های کارکنان به شهرهای دیگر پناه برده و نمی دانستند فرزندان خود را به چه کسی بسپارند.

پس آن ها را با خود به بیمارستان آورده بودند.

  گوشه بیمارستان سالنی بود که به عنوان مهدکودک از آن استفاده می کردند.

2 مربی بالاسر بچه ها بودند.

خیال پدر و مادرها راحت بود و هرازگاهی سری هم به بچه ها می زدند.

اگر هم صدای آژیر قرمز بلند می شد، بچه ها را می بردند اتاق بغلی؛ اتاقی امن، بدون شیشه و وسایل خطرناک که بچه های زیر یک سال آنجا بستری بودند، درست کنار آشپزخانه.

  صدام این بار بیمارستان را می زند صبح آرامی به نظر می رسید.