شهیدی که سعید بود و سعید شد

درس رشادت را از قهرمانان بی ادعای وطن باید آموخت آنانی که نوای سرخ حماسه شان تا همیشه در گوشِ تاریخ این مرز و بوم می پیچد.

بند پوتین هایشان را محکم گره زدند و راهی جبهه ها شدند یا حسین گویان با سربندِ یا زهرا(س) و بی نام و نشان اما لبریز از شور و شوق و شهامت؛ پیچ و خم هایِ خاکریزها را یکی یکی طی می کردند و  برای دفاع از اسلام و  وطن،  غیورانه فریاد الله اکبر سر  می دادند؛  نه هراسی  از غرش توپ و تانک دشمن داشتند و نه بیمی از جان باختن و فدایی شدن.

سعید کریمی یکی از 23هزار شهید استان اصفهان است که وجودش  را با عشق سرشته بود و سرگذشتش را با شهادت عجین کرده بود و در مسیری قدم نهاد که پایانش سعادت بود.

امیر حسن پور یکی از 300هزار رزمنده اصفهانی است که در دو کتاب شهید سعید است و عاشق وصال خاطرات همراهی با این شهید در جبهه های نبرد را حکایت می کند.

او درباره شهید کریمی می گوید: شهید سعید است وردِ زبانش بود  و حقیقت هم همین بود.

  تمرین رزمندگی از 14سالگی حاج امیر کودکی  و نوجوانیِ سعید را برایمان این گونه روایت می کند: آقا سعید متولد  1343 بچه  سودرجان از توابع شهرستان فلاورجان بود، از کودکی با قرآن انس داشت و شاید همین ارتباط مستمر با کلام  وحی باعث شد گام های نهایی به سمت شهادت را بردارد.