شنیده نشدن نوای نی مرد عشایر در ساز ناکوک طبیعت

صدای زنگوله دام ها همراه با نوای نی چوپان، آواها و نواهای سنتی، بوی دلنشین خاک باران خورده، غذاهای طبیعی و پوشش رنگارنگ و اصیل مردان و زنان در کنار سیاه چادرها برای هر کسی یادآور جذابیت های بی بدیل زندگی عشایر است؛ این مسافران همیشگی طبیعت.

به پاس تقدیر و تشکر از مقام روستاییان و عشایر غیور ایران از سوی شورای فرهنگ عمومی کشور 15 مهر به نام روز روستا و عشایر نامگذاری شده است.

عشایری که در قوم های مختلف ایرانی حضور دارند و به زبان ها و گویش های مختلفی نیز صحبت می کنند.

از جمله معروف ترین ایلات عشایری کشور می توان به بختیاری ها، لک ها، جاف ها، قشقایی ها، شاهسون ها و افشارها اشاره کرد.

ایل قشقایی یکی از ایل های پرجمعیت ایرانی است.

این ایل را جزوی از ترکمانان دشت قبچاق می دانند که بعدها به هند، عراق و سیستان و در پایان به استان فارس مهاجرت کرده اند.

ایل قشقایی با وجود گذر زمان و شکل گیری فرهنگ مدرنیته، آداب و رسوم خود را حفظ کردند و از زندگی کردن در طبیعت بهره می برند.

زندگی در سیاه چادر، موسیقی های خاص ایلی، زندگی، غذا و خوراکی های سنتی خاص ایل از ویژگی های مهم ایل قشقایی است.

  عشایر بر سر دو راهی تداوم زندگی عشایری یا یکجانشینی زندگی عشایر بر پایه دامداری بنا شده است.