ادبیات از بین نمی رود

تا انسان هست و می خواند، نوشتن و ادبیات وجود دارد.

تا زمانی که زبان از بیان مقصود باز می ماند، ادبیات یار تنهایی آدمی می ماند.

- ابراهیم دمشناس می گوید: تا انسان هست و می خواند، نوشتن و ادبیات وجود دارد.

تا زمانی که زبان از بیان مقصود باز می ماند، ادبیات یار تنهایی آدمی می ماند.

ادبیات از بین نمی رود، پوست می اندازد و تجدید ابزار و شمایل می کند.

این داستان نویس در گفت وگویی مکتوب با ایسنا درباره آینده بدون ادبیات، اظهار کرد: فکر می کنم این، آن اگری نیست که به قول مولوی بشود در آن نشست و زندگی کرد، در واقع تحقق آن منوط به یک اگر دیگر است و آن فقدان زبان است که بستر اساسی ادبیات و گونه های ادبی است که هر کدام عمری طولانی دارند مگر آنهایی که پس از پیدایش صنعت چاپ خلق شده اند که در عین حال در عناصر اساسی خود ریشه در روایات کهن تر دارند و نشان از پایداری آنها در زمان و پرسش ها و پاسخ های مسائل اساسی انسان دارند.

او افزود: در اینجا یک عنصر ناشناخته را نادیده گرفته ایم و آن هم مخاطب است که در خلق و تداوم اثر ادبی و تشخص نویسنده، موثر است.

تا انسان هست و می خواند، نوشتن و ادبیات وجود دارد.

تا زبان از بیان مقصود باز می ماند، ادبیات یار تنهایی آدمی می ماند.