جایگاه دولت، روحانیت و مردم در منظومه قدرت جمهوری اسلامی

با نگاهی ساده به قانون اساسی کشور روشن است که در رابطه با نقش مردم، دولت و فقها تفاسیر متعددی وجود دارد، به همین دلیل یکی از مباحثی که همواره چه در جامعه ایران و چه در میان تحلیلگران غربی مطرح بوده و هست، - ایسنا/خراسان رضوی با نگاهی ساده به قانون اساسی کشور روشن است که در رابطه با نقش مردم، دولت و فقها تفاسیر متعددی وجود دارد، به همین دلیل یکی از مباحثی که همواره چه در جامعه ایران و چه در میان تحلیلگران غربی مطرح بوده و هست، این است که در نظام جمهوری اسلامی ایران قدرت در دست دولت و روحانیون است یا مردم؟ داود فیرحی در کتاب نظام سیاسی و دولت در اسلام در این رابطه می نویسد: اصولا شبکه قدرت اجتماعی در نظام جمهوری اسلامی از سه گروه رفتاری اقلیت ها، حامیان منفعل و فعالان تشکیل شده است.

در این شبکه شهروندان به دو دسته مسلمان و غیرمسلمان تقسیم می شوند و اقلیت ها یا افراد بی طرف طبق اصل 13 و 26 قانون اساسی زرتشتیان، کلیمیان و مسیحیان را دربرمی گیرد که در انجام مراسم دینی و دیگر فعالیت های سیاسی اجتماعی و صنفی آزاد هستند و حق رای و تعیین وکیل دارند.

همچنین اصل 65 قانون اساسی 5 کرسی نمایندگی مجلس شورای اسلامی را به اقلیت های دینی داده است.