حافظ شاعری ناشناخته است!

حافظ، علی رغم شهرت و آوازه بی نظیری که در بین ما ایرانیان دارد، از منظر سلوک و رفتارشناسی دینی، همچنان شاعری گمنام و ناشناخته است؛ - زیرا ما پیش و بیش از آن که دل بسته کلام و مرام حافظ باشیم، دل بسته نام و آوازه حافظ شیرازیم و به دیوان حافظ نیز بیشتر به چشم یک فال نامه نگاه می کنیم تا یک حال نامه .

بیستم مهر در تقویم کشورمان به عنوان روز بزرگداشت حافظ ثبت شده است؛ به این مناسبت رضا اسماعیلی، شاعر و پژوهشگر در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است: حافظ آیینه خودشناسی ، پاسخ چیستی و هستی و سند هویت ایرانی – اسلامی ماست.

شعر حافظ تجسم هنری اراده ملتی فرهنگ مدار و انسان دوست است که در برابر تهاجم وحشیانه مغول به مدد ارزش های والای فرهنگی و انسانی نه تنها قد خم نمی کند، بلکه روح وحشی ایلخانان مغول را در نسیم نوازش فرهنگ خویش رام می کند و به تسلیم وا می دارد.

حافظ کیمیاگری است که با قدرت عشق ، و به مدد صفای باطن، نفس سلیم، اندیشه بلند و آرمان های انسانی خویش، در جان و جهان طرحی نو درمی اندازد و دشمنان را به دوستانی همدل و همراه تبدیل می کند: منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافری است رنجیدن حافظ چکاد آمال و آرزوها و پژواک فریاد در گلو شکسته مل�