اینجا حماسه ها بی وقفه بی شمارند

ریحانه جلالی؛ اینجا صدای پاها که نه، صدای قلب ها را به وضوح می توان شنید، صدای قلب های بزرگی که از قفسه تنگ سینه به پرواز درآمده و راهی قطعه ای از بهشت شده است.

اینجا قلب ها لبیک یا حسین را به رگ های عاشقان تزریق می کند و طپش قلب ها نوای یا حسین را می نوازد، اینجا واژه ها با غربت، خستگی، دلتنگی، آوارگی، گرما و عطش بیگانه اند.

اینجا دل ها پیاده راهی شده اند، اینجا، در این حوالی نگاه ها پر می زند و صدای پرزدن هایش، دل را به کنج ترین شش گوشه عالم  می رساند.

  من هم دعوت شده ام، به آمدن، به پیاده رفتن، به ساعت ها انتظار در مرز مهران تا رسیدن به مرز عاشقی، به رسیدن به سرزمین عشق، به دل بستن به ضریح شش گوشه، به پیوند زدن جانم به آنچه سال ها در تمنایش بود، به دیدن ضریح عباس، به نفس کشیدن در بین الحرمین، به اشک ریختن در تل زینبیه، به دلخیل بستن به حرم مولی علی(ع)، به خون گریستن در قتلگاه، به نوشیدن چای عراقی و به گدا شدن به درب خانه حضرت عشق.

اینجا چای عراقی رنگ ارادت دارد و قدم به قدم می بینیم عاشقانی را که می گویند 20 روز است پای آتش محبت به اولاد علی(ع)، چای عشق دم می کنند تا آبی باشد بر آتش جان خسته زائران سلطان عالم(ع).