اولین ایستگاه بین راهی کربلا در نزدیکی تهران؛ روایت یک عشق

نمی دانید این چه افتخار بزرگی ست که امسال هم در منطقه ویژه سرزمین ایرانیان میزبان زوار عتبات هستیم.

یاد روز های جنگ می افتم.

هر بسیجی که به خط می زد، - عمو رضا تصویر شهید ابراهیم هادی را روی پیراهنش دارد و می گوید من سرباز شهید هادی هستم، سال قبل را سوار بر موتور شهید ابراهیم تا کربلا رفته.

شغلش؟ آخر هفته ها می روم سر مزار شهید ابراهیم، کتابش را می فروشم.

این هم روزی ماست.

کدام گردان بوده؟ چند سال در صف رزمنده ها بوده است؟ نبودم.

ما در رفتیم که ماندیم.

رزمنده یعنی شهید ابراهیم.

او که ماند و الان جایش آن بالاهاست.

ما که ماندیم که اسم مان رزمنده نیست… اینجا اولین ایستگاه راه کربلاست، یک ساعتی بعد از تهران؛ درست در مرز دو استان تهران و مرکزی.

اذان مغرب دوم شهریور ماه که تلاوت می شود، اتوبوس ها یک به یک از راه می رسند.

عطر قیمه نذری در محیط پیچیده، علیرضا عسگریان مجری تلویزیونی در استودیوی کوچک و اختصاصی موکب مشغول اجرای برنامه است، مقامات استانی پس از نماز به جمع زائران آمدند و بیش از 200 خادم داوطلب از شهر های اطراف یعنی زرندیه، پرند، رباط کریم و نیرو های داوطلب منطقه ویژه سرزمین ایرانیان، مشغول خدمت رسانی به زائران هستند.

موکبی که در شب اول میزبان حدود 100 اتوبوس حامل زائران از تهران و کرج و دیگر شهر ها به مقصد مرز مهران بود.