ارباب! کشتی ات جا دارد؟ ما جامانده ایم از قافله سالار حسینی

دلم برای ازدحام جلوی ضریح، برای خستگی راه، نخوابیدن ها و برای «لبیک یا حسین» گفتن های زائران در بین الحرمین، برای یک جا جمع شدن زائرهای ایرانی و دستجمعی خواندن دعای فرج در سامرا و برای تک تک لحظات اربعین تنگ می شود.

- گروه دانشگاه خبرگزاری فارس ــــ    هلابیکم یا زوار الحسین ، این صدا درگوشم می پیچد و مرا به یاد روز هایی می برد که در راه مشایه قدم برمی داشتم، امسال اولین سالی است که نمی توانم بروم، دلم برای ازدحام جلوی ضریح، برای خستگی راه، نخوابیدن ها و برای لبیک یا حسین گفتن های زائران در بین الحرمین، برای یک جا جمع شدن زائرهای ایرانی و دست جمعی خواندن دعای فرج در سامرا و برای تک تک لحظات اربعین تنگ می شود.

مداحی در گوشم نجوا می کند و می گوید میاد خاطراتم جلوی چشام؛ من اون خستگی تو راهو میخوام! ، جاده به جاده پای پیاده، جا موندم اما زائر زیاده امسال جسمم در ایران و روحم در کربلا است.

این بخشی از خاطرات یکی از دانشجویان حسینی است که امسال نتوانست به کربلا برود؛ با جمعی از دانشجویان حسینی که از قافله سالار جامانده اند به گفت و گو پرداختیم، هر کدام درباره حس و حالشان می گویند که قلبشان در پشت مرز ها جامانده اما روحشان در کربلا است.