روایت یک دیدار از عاشقان وفادار ایران عزیز

خانواده های شهدا بودند و دختر شهیدی که روز دیدار را هدیه پدر شهیدش برای تولدش می دانست.

مادران شهید که اشکشان هنوز خشک نشده بود و همسران شهید که از دل های داغ دیده کودکانشان می گفتند و برای ما شده بودند روضه مجسم.

- : هنوز به خانه نرسیده بودیم.

در میانه ی راه بازگشت از سفر اربعین، شب را برای استراحت مانده بودیم یزد.

به گمان مان یزد می شد میانه ی راه جنوب شرقی که خانه مان باشد و غرب کشور که مرز خانه مان است.

درمراسم عزاداری مسجد جامع یزد بودیم که تلفن همراهم زنگ خورد، گفتند دیدار رهبری بیستم همین ماه است، درست پنج روز دیگر.

شرایط حضور را دارید ؟ فکر کردم آیا شرایط حضور را دارم با این خستگی راه و تاول های پا و ویروسی که از سفر اربعین به یادگار همراه آورده ام.

بهشان گفتم چند ساعت دیگر خبرتان می کنم، اما دل توی دلم نبود.

انگار برایم تعریف نشده بود که بگویم خسته ام، هنوز به خانه نرسیدم یا تاول پاهایم اذیت می کنند.

به چند ساعت هم نرسید، چند دقیقه ی بعد پیام دادم که: ان شاالله من هم همراهتان خواهم آمد .

حالا دیگر ذوق داشتم  به خانه برسم تا فردایش دوباره سفری را شروع کنم که انگار حاجت روا شده ی سفر اربعینم بود .

ساعت دو بامداد روز شنبه بعد از حدود نیم ساعت خواب شبانه بیدار شده بودم و به فرودگاه رفتم، سرچرخاندم که آشنایی را پیدا کنم اما هر ک