دست به دامن مادر از تبریز تا قم؛ اشک ریزان هوس دامن مادر کردم

خبرگزاری فارس - تبریز-  فرینوش اکبرزاده: یک مادر می گوید و هزار مادر از کنارش می ریزد؛ هزار بار دیگر هم که بنشینی و ای وای مادرم را بشنوی، هر دفعه دستمال به دست می گیری و با آن آه جان سوز شهریار، اشک می ریزی.

یا برای مادری که کنارت جایش سبز است، یا به عشق مادری که نفسش گرمای زندگی ات هست.

یک خواب سهمناک و پریدم بحال تب / نزدیک های صبح / او زیر پای من اینجا نشسته بود / آهسته با خدا، / راز و نیاز داشت  / نه، او نمرده است.

گورستان نو قم را امروز بیشتر با نام مرقد مطهر کربلایی کاظم کریمی ساروقی می شناسند؛ کشاورز بی سوادی که با معجزه ای، حافظ قرآن می شود و مریدان بسیار می یابد و در این مکان به خاک سپرده می شود.

با این وجود، این مجموعه کهنسال در دل خود یادگاران ارزشمندی از این سوی کشور دارد، از تبریز.

از تبریز تا قم را به امید یافتن مزار بانوی فاضل طی کردم که نه تنها مادر بزرگمردی از اهالی شعر و ادب است، بلکه خود در پرورش خلاقیت و شکل دادن زبان شعری فرزند نقش مستقیم داشته است.

رسیدن به گورستان نو قم سخت نیست، درست آن سوی حرم مطهر حضرت معصومه (س)، آن سو تر از کوچه زیبایی که به کوچه حرم نما معروف است و حرم از هر نقطه ی کوچه دیده می شود، پشت هیاهوی بسیار خیابان و لوازم یدکی فروش ها و میان عطر فلافل داغ و صدای مردان جوانی که نشسته روی موتور فُند�