چرا نمی توان از خداوند بخاطر محرومیتهایمان گله داشته باشیم؟/تبیین باورهای بنیادین دینی در تربیت دینی - بخش دوازدهم

هرکس موجودیتش به محدودیت هایی است که دارد وگرنه آن فرد نبود.

تفاوت ها جزء ذات و هویت ماست.

محدودیت های وجودی ما قابل انفکاک از ما نیستند.

تکثر و تنوع جزء ذات عالم است و ماده نمی تواند غیر متفاوت باشد.

- حمیدرضا آیت اللهی تربیت دینی ما توسط مربیانی انجام می شود که برخی مفاهیم و باورهای بنیادین دینی برای آنها هنوز واضح و روشن نشده است به همین جهت سلسله گفتارهایی بر اساس تجربیات علمی و فلسفی چند دهساله تنظیم شده است تا قدم قدم این مفاهیم و باورها روان و بدور از اصطلاحات فنی بگونه ای بازگو شود که بتواند راهنمایی برای مربیان برای نحوه انتقال آن ها به متربیان بگردد.

هرکس موجودیتش به محدودیت هایی است که دارد وگرنه آن فرد نبود.

  در گفتار قبل گفتیم که هرکس موجودیتش به محدودیت هایی است که دارد وگرنه آن فرد نبود.

کسی که نابینا به دنیا آمده است نمی تواند بگوید کاش من بینا بودم.

تفاوت ها جزء ذات و هویت ماست.

  چرا که در آن صورت دیگر این من آن من نمی شد بلکه کس دیگری می شد که آن هم کسانی هستند که بینا هستند.

هویت فردی که در اصفهان بدنیا آمده است این است که در اصفهان بدنیا آمده است پس نمی تواند بگوید کاش در پاریس به دنیا آمده بودم که در آن صورت دیگر این فرد نبود، شخص دیگری می شد.