این پیرغلام اباعبداله 50 سال است که مسافر جمکران است

شناسنامه اش متبرک به نام امامی است که حرمش کربلای ایران است، علقمه اش در خراسان است، هم جان است و هم جانان است و پیر میکده اش طفل دبستان است.

- ایسنا/مرکزی شناسنامه اش متبرک به نام امامی است که حرمش کربلای ایران است، علقمه اش در خراسان است، هم جان است و هم جانان است و پیر میکده اش طفل دبستان است.

یک عمر است که مسافر جاده جمکران است و نه فقط زائران جمکران که ریگ های کنار جاده هم او را می شناسند، پنجاه سال است که جاندار و بی جان این مسیر صدای نفس های مشتاقش را شنیده اند.

سه شنبه که می شود جمکران، انتظارش را می کشد و مناره ها سراغش را از گلدسته ها می گیرند چراکه این زائر مشتاق 50 سال است که قرار سه شنبه ها را قضا نکرده است.

برای من چهل ساله سخت است بگویم پنجاه سال ندبه، گریه، روضه، تعزیه، جاده و .

ولی او 50 سال است که بانی روضه است و برای کسی که پنجاه سال است با روضه زندگی می کند، دیدن آب روضه است، دیدن نان روضه است، کودک خردسال روضه است.

چه روزها که مجلس یک نفره روضه بر پا کرده و خودش هم روضه خوان بوده و هم مستمع، هرچند آن مجالس یک نفره شاید در نگاه های زمینی ما یک نفره بوده و در حقیقت پای روضه اش جای سوزن انداختن هم نبوده است، وگرنه عمر مجلس روضه اش به پنجاه سالگی نمی رسید.