زیر خیمه عزای «هیأت هنر»/ وقتی بچه ها روضه می خوانند

عزاداران کم کم از راه می رسند.

سر می چرخانند و هیأت را با سال های پیش مقایسه می کنند.

دنبال آشنایان قدیمی می گردند؛انگار یک قرار نانوشته بین خود دارند که هر سال قرارمان زیر خیمه «هیأت هنر».

- عزاداران کم کم از راه می رسند.

سر می چرخانند و هیأت را با سال های پیش مقایسه می کنند.

دنبال آشنایان قدیمی می گردند؛انگار یک قرار نانوشته بین خود دارند که هر سال قرارمان زیر خیمه هیأت هنر .

خبرگزاری مهر ؛ هیأت خبرنگار: امسال چشمی هم که مقایسه کنی، وسعت خیمه ی خواهران چند برابر سال های قبل است.

مثل شب اول همه هیئت ها، هرکسی را که می بینی در حال دویدن است.

جز دو نفر که با جاروی دستی فرش های کناری و موکت قرمز وسط خیمه را جارو می کنند.

آدم را یاد موکت های سرخ بین الحرمین در تاسوعا و عاشورا می اندازند.

پیداست می خواهند زودتر جارو زدن خیمه تمام شود اما موکت با آسفالت فرق دارد و جارو کندتر جابه جا می شود، آن ها هم مجبورند که آرام تر حرکت کنند.

عزاداران کم کم از راه می رسند.

بعضی ها همانطور که مشغول نشستن و جاگرفتن هستند، سر می چرخانند و محل برگزاری هیئت را با سال های پیش مقایسه می کنند.

بعضی ها هم دنبال دوست و آشنایان قدیمی شان می گردند.

انگار یک قرار نانوشته بینشان دارند که هر سال قرارمان زیر خیمه عزای هیئت هنر .